Żaby to płazy, których cykl życiowy nieodzownie związany jest z wodą. A jak wiadomo wszystko mniejsze stworzenia, które znajdą się w wodzie mogą stać się ofiarą innych większych ryb, w tym wypadku szczupaków.
Oczywiście przekąsić żabkę lubią też inne gatunki ryb, jak pstrągi, klenie czy chociażby sumy. Lecz w tym wypadku skupimy się na szczupakach.
Lubię łowić te ryby z powierzchni ze względu na widowiskowość brań i emocje z tym związane. Jednym z lepszych momentów kiedy możemy pozwolić sobie łowić tym sposobem jest czas kiedy trzciny zaczynają pojawiać się na powierzchni wody, szczupaki często zostają w takich miejscach po niedawno odbytym tarle, a ponieważ miejsca te nie są zbyt głębokie, mają doskonały przekrój tego co dzieje się w wodzie i nad wodą.
Imitacje żab są jedną z najczęściej stosowanych przeze mnie przynęt, dają się prowadzić nawet w bardzo gęstych trzcinach i innych zarośniętych miejscach. Oprócz nich możemy stosować buzzery oraz jeśli da się poprowadzić również popery i tzw. walkdogi czyli wariacje powierzchniowego woblera bezsterowego.
Sposób prowadzenia przynęty, musimy zweryfikować nad wodą. Najczęściej są to krótkie skoki bez przerw lub z krótkimi przerwami, innym razem ryby lepiej reagują na jednostajnie prowadzone przynęty.
Natomiast te brania… raz widzisz tworzący się garb pod wodą który zmierzą bezpośrednio w kierunku przynęty, innym razem jest to spontaniczny gejzer wody w miejscu wabika.
W tym typie wędkowania ryba często nie trafia precyzyjnie w przynętę, i jeszcze częściej z niej spada, szczególnie kiedy haki ukryte są bezpośrednio w przynęcie, taki to już urok.Jeśli ryba przestrzeli przynętę, nie należy się by przejmować tylko zatrzymać przynętę i delikatnie animować wędką, jeśli branie nie nastąpi należy zacząć ja ponownie prowadzić. Szczupak potrafi kilkakrotnie poprawić swój atak.
Ogólnie zasadą podczas powierzchniowych łowów jest wstrzymanie się z zacięciem o jakieś 1.5 sek. Zbyt wczesna wcinka powoduje często wyrwanie przynęty z pyska.
Innym sposobem na zwiększenie ilości zacięć jest użycie podwójnej kotwicy luźno zwisającej za przynęta oczywiście hakami skierowany ku górze, lub odgięcie ku górze grotów przynęty. Jeśli traficie na miejsce gdzie jest dużo szczupaków możecie zobaczyć istny wyścig zębaczy do przynęty.
Wielkość poławianych w ten sposób szczupaków nie jest powalająca są to sztuki z reguły do 60 cm czasami 70 cm. Jednak zdarzył mi się parokrotnie obserwować branie które wyglądało następująco: za przynęta pojawiał się nagle garb wody, po czym znikał następnie po kilku metrach prowadzenia przynęty następował atak od dołu, inicjatorami takiego rodzaju brania były zawsze sztuki ponad 90 cm, czy to był przypadek? Może tak, a może to sposób żerowania większych ryb. Podążanie za ofiarą jej obserwacja i atak.
Powierzchniowe łowienie w zasadzie skuteczne jest od początku mają do września. Dużo oczywiście zależy od łowiska i pogody. Na pewno nie może być zbyt dużej fali bo utrudnia to prowadzenie przynęty i jej prawidłową prezentację, wskazana jest też raczej flauta i poranna pogoda, z niezbyt mocnym słońcem, optymalnie gdyby niebo było zachmurzone.
Jak już wspominałem brania z powierzchni niosą z sobą bardzo dużo wrażeń, opiszę Wam jeszcze jedną sytuację z moich wędkarskich przygód w Finlandii.
Pewnego wrześniowego poranka, wybraliśmy się na ujście niewielkiej rzeki, nurt wpadał do jeziora tworząc duże zakole, które do połowy było zarośnięte roślinami. Ryby które aktywowały się do prowadzonych żabek miały śmiało ponad 90 cm, jednak żadnej sztuki mimo wielu brań nie udało się wyjąć z wody. Stojąc jakieś 60 metrów od kolegów widziałem nietrafione brania, latające grążele a do mych uszu dolatywał suchy odgłos kłapnięcia szczęk naszych słodkowodnych krokodyli.
Tego też samego życzę Tobie drogi czytelniku, i oczywiście zachęcam do spróbowania tej metody łowienia.
Pozdrawiam Tomasz Zatorski
